Uitzending Gemist

De puinhopen van de dictator

Na het bezoek aan een vluchtelingenkamp aan de grens met Tunesië zet Paul Rosenmöller zijn reis voort in Libië. Na Libië en Qatar reist Rosenmöller naar Jemen. Na het bezoek aan een vluchtelingenkamp aan de grens met Tunesië zet Paul Rosenmöller zijn reis voort in Libië. De eerste bestemming is Zuwarah, een stad waar vooral de oorspronkelijke bewoners van het land wonen, de Berbers, ook wel Amazigh genoemd. De Berbers werden onder Khaddafi als volk miskend. Ze voerden tijdens de revolutie dan ook een harde strijd en er is zwaar gevochten in en rond de stad tegen de troepen van Khadaffi. Nu, na de overwinning, eisen de Berbers erkenning van de nieuwe machthebbers. Maar het land is nog hopeloos verdeeld. Zuwarah is omgeven door vijandige dorpen vol Khadaffi-getrouwen. De strijd in Libië had nooit plaats kunnen vinden zonder de steun van Qatar. Rosenmöller gaat op bezoek bij Libya TV, de motor achter de revolutie. Dankzij de steun van Qatar kon Libya TV tijdens de revolutie het tegengeluid bieden aan de pro-Khadaffi propaganda die werd verspreid door de Libische staatstelevisie. Na Libië en Qatar reist Rosenmöller naar Jemen, het armste en minst ontwikkelde land in de Arabische regio. Hier duurde de revolutie van de Arabische Lente het langst. Samen met de Jeminitische fotografe Amira Al Sharif gaat Rosenmöller terug naar Change Square waar Amira het gewelddadig neerslaan van de demonstraties met haar camera vastlegde. En waar ook nu nog duizenden demonstranten in tenten protesteren tegen de getrouwen van ex-president Saleh,die nog steeds een van de machtigste posities binnen het leger bekleden. Ook gaat Rosenmöller langs bij de moeder die tijdens een van de opstanden haar gewonde zoon vasthoudt in een tot veldhospitaal ingerichte moskee. Deze piëta van de Arabische Lente werd door een Spaanse fotograaf vastgelegd. Hij won er in 2011 de World Press Photo mee.

Bron: IKON