Uitzending Gemist

Open zee

De open zee is 's werelds grootste wildernis. Het is een uitgestrekt en onvruchtbaar gebied dat vele kilometers diep is. Er is weinig voedsel en er zijn geen schuilplaatsen. Toch leven hier een paar van de grootste en spectaculairste wezens ter wereld. Alle dieren die in de open zee leven moeten een eigen unieke manier vinden om te overleven. Potvissen hebben grotere hersenen dan welk dier dan ook. Ze worden wel tachtig jaar oud. We komen er nu pas achter hoe buitengewoon complex hun communicatie door middel van klikgeluiden is. Die gebruiken ze overal bij, van de opvoeding tot de jacht. Met speciale drukbestendige camera's hebben we hun enorme uithoudingsvermogen vastgelegd terwijl ze op een kilometer diepte aan het jagen waren op pijlinktvissen. Ook voor veel kleinere dieren is deze uitgestrekte wildernis een toevluchtsoord. We zijn er pas sinds kort achter waar babyschildpadden naartoe gaan tijdens de eerste jaren van hun leven. Ze verruilen het drukke water bij de kust voor de open zee. Daar gebruiken ze drijvend afval, zoals boomstammen, als vlot. Ze blijven ronddobberen op zee tot ze volwassen zijn. Ze zijn hier relatief veilig voor de roofdieren die aan de kust op ze zouden jagen. Meer dan de helft van alle dieren in de open zee laat zich door de stroming meevoeren. Kwallen steken hele oceanen over en eten wat er toevallig in hun tentakels terechtkomt. Het Portugees oorlogsschip gebruikt zijn zeilvermogen om te vissen met zijn dodelijke tentakels. Soms is er een korte voedselexplosie in deze zeewoestenij, maar de jagers moeten snel zijn om zich hieraan tegoed te doen. Het is een enorme uitdaging om jongen groot te brengen in deze wildernis. In deze aflevering volgen we twee heel verschillende oceaanreizigers die bijzonder goed voor hun jongen zorgen. We komen dichter bij het antwoord op de vraag waar de grootste vis op aarde, de walvishaai, haar jongen ter wereld brengt. De drachtige vrouwtjes maken een wonderbaarlijke reis over de Grote Oceaan naar de Galapagoseilanden. Wetenschappers denken dat de zwangere vrouwtjes daar hun jongen baren in de veilige diepe wateren. En in het ijskoude zuiden van de Atlantische Oceaan doen twee oude grote albatrossen hun uiterste best om hun laatste jong groot te brengen.

Bron: EO