Dolend over eindeloos vlakke landschappen belicht zenleraar Nico Tydeman levensvragen. Onvermijdelijk komt de dood ter sprake en hoe die ons aan het leven doet hechten. Tydeman verdiept zich sinds de jaren '70 in het zenboeddhisme en vindt daarnaast inspiratie bij de mystici. Centrale vraag is: Hoe de ongrijpbare vergankelijkheid te leven? Het begrip sunyata staat centraal in Tydemans filosofie. Het in het nu te leven en de dingen zien zoals ze zijn, niet zoals we die denken. Door het 'niet weten' te koesteren ontstaat liefde voor de wonderen van het bestaan - inclusief alle verschrikkingen. Tydeman haalt de Boeddha aan die zegt dat wij mensen vaak rondspartelen als vissen in te weinig water. Dat komt doordat we het idee hebben dat lichaam en geest ons eigendom zijn. Die drang naar bezit is als een doorn in het hart. Op zijn schijnbaar doelloze zwerftocht doet Tydeman hoopvolle uitspraken door op de bevrijdende kracht van twijfel te wijzen. Twijfel aan de leraar, de leer, de Boeddha, of de zin van alles. Pas dan ontstaat werkelijk inzicht. Kleine twijfel... kleine verlichting, grote twijfel... grote verlichting en geen twijfel... geen verlichting. Regie: George Schouten.