De natuurkrachten maken de aarde tot een rusteloze planeet, maar maken ook het leven op aarde mogelijk. Om te begrijpen hoe zoiets complex kon ontstaan uit een kale rots, moeten we eerst weten waar onze planeet van gemaakt is. De aarde bestaat voor een derde uit ijzer. Onder het groene gras van de Grote Riftvallei in Tanzania zijn de rotsen roodgevlekt door het ijzer, doordat elementen op elkaar reageren en zich tot moleculen vormen. Hier heeft ijzer met zuurstof gereageerd en zo roest gevormd. Deze natuurlijke chemische reactie is overgenomen door het leven op aarde: zoals het ijzer in de rots, verbindt het ijzer in ons bloed zich aan de zuurstof die we inademen. De twee meest voorkomende elementen in het heelal zijn waterstof en zuurstof. Samen vormen die elementen water, dat in vloeibare vorm leven kan geven. Water is het universele middel waarin de ingrediu00ebnten oplossen die onmisbaar zijn voor alle levensvormen. Zelfs massieve rotsen lossen erin op. In een grottenstelsel in de Dominicaanse Republiek zien we een halocline, gevormd door de oplossende kracht van water. De elementen die oplossen in water worden de hele aarde over gevoerd en bereiken elk levend wezen op de planeet. Die wezens gaan tot het uiterste om aan de ingrediu00ebnten te komen die ze nodig hebben om te overleven. In Italiu00eb beklimt de alpensteenbok de bijna verticale wand van de Cingino-dam om essentiu00eble mineralen op te likken die op de rotswand zijn verdampt. Maar een ander soort scheikunde stond aan de wieg van de overgang van onze planeet van kale rots tot een wereld vol leven. In een fjord voor de kust van IJsland borrelt een bron op uit de zeebodem. Met een simpel experiment wordt aangetoond hoe dit water energie opwekt. Dit mechanisme bestaat ook in levende wezens en geeft energie aan al onze lichaamscellen.